De oorsprong van bewaarde bloemen: de bloem van de eeuwige liefde

Het verhaal over de oorsprong van de bewaarde bloem is ontroerend en mooi. Het vertelt het verhaal van een diep verliefd stel dat op het punt stond uit elkaar te gaan. De jongen moest oorlog voeren om zijn vaderland en familie te verdedigen. Dit afscheid zou wel eens definitief kunnen zijn. De jongen liet het meisje achter met een vers geplukte roos en een verzegelde brief, waarin hij haar vertelde dat wanneer het laatste bloemblad van het boeket rozen valt, dit het moment zal zijn waarop ze hem vergeet en haar nieuwe leven begint.

Het meisje zette het boeket rozen in een vaas en bad elke dag tot God met haar handen voor haar borst gevouwen. Het bloedige nieuws bleef komen en de rozen verloren langzaam hun dauw en geur, maar het meisje ontving nooit enig woord van de jongen. Vreemd genoeg viel er geen enkel bloemblaadje van de rozen in de vaas. Eindelijk, op een heldere ochtend, keerde de jongen terug naar de deur van het meisje in een triomfantelijk krijgersgewaad, met opgehoopte littekens. Ze hielden elkaars hand vast en liepen de rest van hun leven samen. En daar was het boeket verdorde maar nog rechtopstaande rozen.

Dit verhaal van de gelukkige geliefden is doorgegeven. In Europa zullen, zolang een jongen en een meisje verliefd worden, een boeket rozen bewaren of de bloemblaadjes in de Bijbel stoppen of eeuwige bloemen maken die nooit zullen verwelken, biddend voor geluk en geluk zoals zij, tot in de eeuwigheid. Dit is ook de bloemtaal en betekenis van de bewaarde bloem, die vertegenwoordigt"onveranderlijke liefde," "eeuwig geluk,"En"schoonheid die eeuwig duurt."

Geconserveerde bloemen kunnen hun mooie uiterlijk meer dan drie jaar behouden, wat symboliseert"tijdloze liefde," "voor altijd geluk,"En"eeuwige schoonheid."Het geven van bewaarde bloemen aan een meisje op Valentijnsdag drukt niet alleen liefde uit, maar doet ook een belofte"een leven lang samen."